بادبادک بی نخ.....حاضر!

بعد از یه ماه و خورده ای دارم می نویسم....

خب اول از همه از محبتهای تک تکتون ممنونم. حس فوق العاده خوبیه که می دونی بین یه عده آدم جایی داری، جایی که حتی هیچکس تو رو درست نمی شناسه نمی دونه کی هستی از کجایی، اسمت چیه، رسمت چیه ... شاید بشه گفت یه جور دوستیه ناب و خالص

امیدوارم همتون هرجا که هستید و در حال انجام هر کاری دلتون شاد و پر امید باشه و روح و جسمتون سلامت. این آرزوی همیشگیه منه برای تمام دوستانم.

من این چند وقت مشغول مطالعه در زمینه هنر مدرن هستم . خیلی مبحث وسیعیه و کلی باعث شده چارچوبهای ذهن من در مورد کارهای هنری و هنر شکسته شه. بیشتر وقت آزادمم یا تو نمایشگاهام یا خانه هنرمندان یا موزه هنرهای معاصر.

خانه هنرمندان که جای فوق العاده ایه، اگه اهل تهرانید حتما یه سری بهش بزنید.

یه دوست مهربون هم هست که در زمینه بروز کردن اطلاعات هنری من نقش اساسی داره، یه نقاش و مجسمه ساز که ذاتا هنرمنده و به معنای واقعی انسان.

با تشویق اون منم سر ذوق اومدم و باز شروع کردم به نقاشی. این برای من یعنی یه حرکت خیلی عظیم چیزی که حدود یه سال منتظرش بودم و همیشه آرزو داشتم که داخل جریانی شم که منو از ریشه و بن تکون بده و این سکون رو به جاری شدن تبدیل کنه. خب خدا رو شکر که این آرزوم هم برآورده شد. گفته بودم که من خوش شانسم!

یه چیزی رو همین جا اعتراف کنم اونم اینکه همونجور که بارها گفتم و اون بالا هم نوشتم من عاشق پریدن ، رها شدن، اوج گرفتن و دور شدن هستم لازمه شم اینه که سبک باشم، خالی از هرچه سیاهیست... خب هر آدمی با خودش یه بار سنگین از تلخیهای زندگی، افتادنها،شکستنها، نرسیدنها و.... رو حمل می کنه که مثل یه سری گره می شن تو روح آدم، من قبلا سعی می کردم با نوشتن این گره ها رو باز کنم ولی حالا این کار رو با نقاشی انجام می دم و چون از اول نوشتن برام سختر از به تصویر کشیدن بوده حالا خب دیگه معلومه که چرا درصد تنبلی به نوشتنم بالا رفته. ولی دیشب بعد از یه هفته اومدم به اینجا سر زدم دلم بدجوری براش تنگ شد حس کردم این بچه مو بی مادر رها کردم.

راستی توجه توجه! بنده که امسال نمی خواستم کنکور شرکت کنم. بابا منظورم سال بعد بود.از الان شروع کردم که پایه م قوی شه. بعد با اون سابقه ذهنی که از مطالعه بنده دارید جدی فک کردید به من میاد که سر ۱ ماه اینهمه منبع رو بخونم و فول تو کنکور شرکت کنم! احتمالا تصویر ذهنیتون از من یه دختر با عینک ته استکانی با موهای وز کرده که همش مدادشو می جوه و هی راه می ره و درس می خونه :دی

در آخر هم خطاب به تمام دوستام که دارن این متن می خونن:

هر کجا هستی باش، بودنت روح افزاست